ماه: ژوئیه 2017
جلوگیری از حضور احسان مازندرانی در دادگاه شکایت علیه خبرگزاری تسنیم
منتشرشده در به‌روزرسانی شده در
احسان مازندرانی، روزنامه نگار زندانی که در تاریخ ۱۹ تیرماه ۹۶ علیه خبرگزاری تسنیم شکایت کرده بود با برخی کارشکنی ها موفق به حضور در دادسرای فرهنگ و رسانه نشد.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کلمه، بر اساس این گزارش خبرگزاری تسنیم وابسته به یکی از نهادهای نظامی در تیرماه سال جاری مطالبی کذب علیه احسان مازندرانی به نقل از مسئول یکی از نهادهای فرهنگی – نظامی مستقر در دانشگاه آزاد مطرح کرده بود.
در نامه دادیارشعبه دادسرای فرهنگ و رسانه از زندان اوین خواسته شده بود این روزنامه نگار زندانی را به دادسرا اعزام کنند، اما در آخرین لحظه های اعزام به دادسرا با تماسهای خارج از زندان کارشکنی هایی صورت گرفت تا از حضور احسان مازندرانی جلوگیری شود.
به گفته مقامات زندان، «دادیار ناظر برامور زندانیان – دادستان تهران از مسئولان اوین خواسته با توجه به اینکه مازندرانی در این پرونده شاکی است و طرف او خبرگزاری تسنیم ،حتما با لباس زندان اوین در دادسرا حاضر شود.»
پس از اعلام موافقت مازندرانی و با اعلام اینکه حتی حاضر است با پابند و دستبند در دادسرا حاضر شود، به بهانه دیر شدن و گذشت زمان اعلام میشود که امکان حضور او در دادسرا وجود ندارد.
آخرین وضعیت محصورین از زبان خانواده میرحسین؛ انتقال کروبی به بخش مراقبت‌های ویژه
مزمان با انتقال مهدی کروبی به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان، دو تن از فرزندان مهندس میرحسین موسوی درباره شرایط سلامتی و تداوم حصر والدین خود و همچنین آقای کروبی توضیحاتی دادند.
به گزارش هرانا، خانم‌ها زهرا و نرگس موسوی در گفت و گویی اختصاصی با روزنامه جمهوری اسلامی درباره آخرین خبرها از وضعیت سلامتی محصورین سخن گفتند.
خانم زهرا موسوی درباره آخرین وضعیت پدر و مادر توضیح داد: آنچه که درباره محصورین می‌توانم بگویم این است که آنها کاملاً سالم بودند که حصر برای آنها شکل گرفت و ما نیز آنها را کاملاً سالم می‌خواهیم تا در آغوش ملت باشند درحالی که در دوران حصر انواع و اقسام بیماری برای آنها پدیدآمد به گونه‌ای که آقای موسوی الآن دچار بیماری‌های قلبی و ناراحتی‌های استخوانی شدند و مادرم نیز دچار مشکلات جسمی متعدد شدند.
وی درباره وضعیت روحی پدر و مادر هم گفت: اگرچه جسم آنها در حصر است؛ اما روح آنها در میان ملت است و آنها در ملاقات‌ها همواره سخن از مردم دارند و حصر خود را نیز برای جلوگیری از بروز هیچ گزندی برای مردم، تحمل می‌کنند.
خانم موسوی گفت:پایه و اصل وجود و حیات سیاسی این محصورین عزیز که سال‌ها هم روی آن تاکید کردند، امید و اتحاد ملت ایران است که همواره در صحبت‌ها و ملاقات‌هایی که با پدر و مادر داریم، روی آن تاکید می‌کنند.این گونه دلسوزی برای وحدت ملی سخنان ارزشمندی که گاهی برای ما بسیار سنگین میشود که چگونه چنین چیزی ازسوی یک انسانی ممکن میشود که در سخت‌ترین شرایط زندگی هم به وحدت و یکپارچگی ملت، کشور و اعتقادات خود پافشاری کنند.
وی افزود: علاقمندی مهندس موسوی به مردم کاملاً از روی اعتقاد و ایمان است. ممکن است از مردم سخن گفتن برخی افراد تنها شعار باشد، اما برای محصورین ما براساس باوری دیرینه است که توجه به مردم و به ویژه اقشار مستضعف و محروم کلید واژه حیات سیاسی و اجتماعی آنها از قدیم بوده و هنوز هم هست.آنها مدام نگران سرنوشت مردم، مسائل بین‌المللی و آینده کشور هستند به گونه‌ای که چنین حسی نسبت به مردم را تنها نزد یک پدر و مادر نسبت به فرزند خود می‌توان سراغ گرفت.
وی با قدردانی از تلاش‌های آقای دکتر قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت و درمان برای پیگیری مداوم سلامت محصورین گفت: کمک‌های آقای وزیر هم مستلزم این است که اخباری از وضعیت سلامتی پدر و مادر به ما برسد.اگرچه رسیدن خبرهای ما به ایشان هم شامل محدودیت‌های موجود در کشور میشود.
خانم زهرا موسوی گفت: علاوه بر مشغله فراوان دکتر هاشمی برای رسیدگی به سایر مشکلات بهداشتی و درمانی در کشور، مشکل دیگر به دایره اختیارات وزیر بهداشت در مسایل خاص امنیتی هم باز می‌گردد که دست ایشان را هم می‌بندد و همه این موانع و سختی‌ها سبب نگرانی ما در تضمین سلامتی پدر و مادر شده است.
وی درباره طرح شایعه برای رفع حصر هم گفت: بدتر از شایعه رفع حصر، شایعه سازی ناجوانمردانه‌ایست که درباره فوت ایشان مطرح می‌کنند که ما باید با آشفتگی در به در مساله را پیگیری کنیم و شرایط موجود حاکی از عدم ارتباط صحیح میان خانواده و محصورین است که سبب بروز شایعه میشود.
وی همچنین از بروز ناراحتی قلبی جدید برای آقای کروبی در روز گذشته (یکشنبه) سخن گفت و افزود: چنین مشکلی که برای پدر من هم افتاده بود، امکانات فوری برای او وجود نداشت که شرایط فوق سبب افزایش نگرانی ما شد درحالی که مسئولان موظف هستند برای تضمین سلامت آنها پزشک متعهد را در نزدیکترین نقطه به آنها مستقر نمایند و مشکل ما همین نکته است که مامورین حصر به میل خود خبرهای مربوط به سلامتی پدر و مادر و آقای کروبی را به خارج از محل حصر منتقل می‌کنند که این رفتار برای سلامت بیمار و زندانی ما خطرناک است.
خانم نرگس موسوی نیز در این زمینه گفت: پزشک مامور برای درمان سرگیجه پدر داروی بسیار معمولی تجویز کرد که پس از مصرف آن دارو،پدر بی‌حال می‌شدند و به دلیل ضعف در پیگیری اساسی روند درمان، حتی سرگیجه‌های پدر دوباره برگشت که نشان می‌دهد پیگیریها مربوط به سلامت پدر و مادر جدی نیست.
وی گفت: علاوه بر سلامتی جسمی،مشکل نقاشی‌های آقای مهندس میرحسین موسوی هم برای ما و هم برای ایشان مایه نگرانی شده است.نقاشی‌هایی که پدر در دوران حصر کشیدند ماموران اجازه خروج از محل حصر نمی‌دهند که نگهداری نامناسب، منجر به نابودی این آثار گرانقدر میشود و ماموران در پاسخ به انتقادات ما مدعی می‌شوند خروج این آثار در پروتکل‌های ما وجود ندارد!
نرگس موسوی افزود: نگرانی دیگر ما سلامت محیط زندگی پدر و مادر هم هست، چون هم خانه بسیار قدیمی و فرسوده است.خانه‌ای که به دلیل قدمت ۱۰۰ ساله وعدم تعمیر و نگهداری هر لحظه احتمال ریزش دارد،اگرچه فکر نمی‌کنم اصلاً قابل تعمیر هم باشد.به همین دلیل علاوه براصل خانه ما اصلاً سلامت محیط خانه را به دلیل تغییرات امنیتی و بستن منافذ راه پله‌ها نمی‌توانیم تایید کنیم.
وی با توجه به شرایط جسمی آقای مهندس موسوی بعد از یک عمل آنژیوگرافی و جراحی چشم گفت: در چنین شرایطی سرگیجه و افت فشار می‌تواند توامان خطرات جدی برای پدر به دنبال داشته باشد.
وی گفت: ضعف نظارت بر سلامت پدر و مادر به حدی است که خودشان با دستگاه فشار خون خانگی فشارخون را رصد می‌کنند، درحالی که این کار در حیطه پزشکی متخصص است تا مسایل درمان و جلوگیری از خطرات بدون فوت وقت انجام شود.
نرگس موسوی گفت: ما هفته‌ای یکبار با پدر و مادر ملاقات داریم و پس از آن هیچ گونه تماس تلفنی هم در طول هفته وجود ندارد.
همزمان با این گفتگو منتجب‌نیا با اشاره به آخرین وضعیت مهدی کروبی عنوان کرد در تماسی که ۳۰ دقیقه پیش داشتم مطلع شدم که عمل آنژویوگرافی آقای کروبی تمام شده و به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شده‌اند”.
محمدجواد حق‌شناس هم در گفتگو با ایلنا با ابراز نگرانی از وضعیت کروبی اظهارات منتجب‌نیا را تایید کرد.
فاطمه کروبی نیز، گفت: “من در حال حاضر در کنار آقای کروبی هستم ایشان پس از آنژیوگرافی به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شد و امیدواریم آنژیو جواب بدهد”.
او با تشکر از تیم پزشکی که مشغول درمان حجت‌الاسلام کروبی هستند، گفت: “پزشکان هنوز عمل قلب باز و کار گذاشتن فنر را صلاح ندانستند”.
یک شهروند بهایی در قائمشهر بازداشت شد
مورخ سوم مردادماه یک شهروند بهایی به نام سهیل حقدوست در شهر قائمشهر توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. آقای حقدوست از جمله شهروندان بهایی استان مازندران است که محل کسب او در آبان ماه سال گذشته توسط نیروهای اداره اماکن پلمب شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مورخ ۳ مردادماه سال جاری، ۵ تن از مامورین اداره اطلاعات استان مازندران با استفاده از دو خودروی سمند و سراتو سفید رنگ به منزل “سهیل حقدوست” شهروند بهایی ساکن قائمشهر مراجعه کردند.
طی این مراجعه که با حضور “انصار حسینی” از مسئولان بخش فرق و مذاهب اداره اطلاعات استان مازندران همراه بود، آقای حقدوست بازداشت شد و منزل ایشان نیز مورد تفتیش قرار گرفت.
گزارش شده است ماموران مراجعه کننده رفتاری غیرمحترمانه در زمان بازداشت داشته اند و تعمدا به مقدسات و باورهای دینی پیروان بهاییت بی احترامی کرده اند.
این ماموران پس از تفتیش منزل و ضبط چند دستگاه تلفن همراه، یکدستگاه رسیور و چند رم و کارت حافظه، آقای حقدوست را به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر منتقل کردند.
گفته میشود ماموران بصورت ضمنی دلیل بازداشت وی را مرتبط با “رسانه ای” کردن پلمب محل کسب خود عنوان کرده اند با اینحال از ارائه مدارک از جمله دستور و دلیل بازداشت خودداری کرده اند.
لازم به یادآوری مغازه عینک فروشی سهیل حقدوست ۱۱ آبان ماه سال گذشته همراه با تعداد زیادی از اماکن کسب شهروندان بهایی استان مازندران پلمب شد.
آقای حقدوست در کنار سایر شهروندان در مدت پس از پلمب محل کسب به دادخواهی و پیگیری های حقوقی با خواست رفع پلمب مشغول بوده است.
یک منبع مطلع از آخرین وضعیت سهیل حقدوست به گزارشگر هرانا گفت “با وجودی که ایشان بیماری دیابت و کلیه دارند قرار بود امروز با قرار وثیقه ۲۰۰میلیون تومانی ازاد شوند. بعد از طی مراحل قانونی و ابطال تمبر به خانواده ایشان اعلام کردند به دستور دادستان استان مازندران آقای اسد الله جعفری تا شنبه آزادی وی به تعویق می افتد.”
اعتصاب غذای چنگیز قدم خیری زندانی سیاسی تبعیدی
Political Prisoners Including Swedish Resident Hidden from Ambassadors During Evin Prison Visit
Shortly before Iranian officials took the Swedish and other foreign ambassadors on a staged tour of Evin Prison on July 5, 2017, Swedish resident Ahmadreza Djalali and other political prisoners were moved to a ward under the control of Iran’s Intelligence Ministry.
“That same morning, security agents took Ahmadreza and several other inmates to Ward 209 and returned them to Ward 4 in the evening,” a source close to Djalali’s family told the Center for Human Rights in Iran (CHRI). “The agents themselves admitted that they were hiding them from the ambassadors who were coming to visit the prison.”
When the Djalali family contacted the Swedish Embassy in Tehran, “they were told that the embassy was following up on Ahmadreza’s case at the highest levels, but unfortunately, they still do not have precise information about his situation,” said the source, who requested anonymity.
“They did not answer the family’s questions about the Swedish ambassador’s visit to Evin Prison,” added the source.
Intelligence Ministry agents arrested Djalali, an expert in emergency disaster medicine who lives in Sweden, near Tehran on April 24, 2016. He was visiting Iran on an official invitation by Tehran University and had previously cooperated with the country’s Red Crescent Society.
More than a year and a half into his imprisonment, the charges against him have not been publicly disclosed, but during the interrogation stage he was accused of “collaborating with enemy states.”
“Moving the prisoners before the ambassadors arrived means Iran’s human rights situation is not good,” added the source. “Otherwise there was no reason to move Ahmadreza and the other prisoners. Obviously they have violated his human rights and they didn’t want him to talk to the ambassadors and tell them what hell he has been through.”
Continued the source: “They have accused him of espionage and kept him in prison for 15 months without any evidence. The family has repeatedly asked for his case to be reviewed and his human rights to be respected. The family wants the Swedish ambassador and Iranian officials to look into his case.”
Djalali is due to go on trial on August 2, 2017 at Branch 15 of the Tehran Revolutionary Court presided by Judge Abolqasem Salavati.
Salavati has not only denied Djalali’s lawyer of choice on several occasions, he also threatened Djalali with the death sentence on the first day of his trial.
Salavati has presided over many cases involving dual nationals, including Iranian-British citizens Nazanin Zaghari-Ratcliffe, currently serving a five-year prison sentence, and Kamran Foroughi, serving a seven-year prison sentence.
The judge is also infamous for imposing harsh sentences in politically motivated cases.
“They have no evidence whatsoever against Ahmadreza,” the source told CHRI. “All they have is a piece of a confession that he was forced to sign after months of interrogations and threats against his family.”
Forced “confessions” in politically motivated cases are often extracted under the threat of or actual torture and then broadcast by the state-run Islamic Republic of Iran Broadcasting (IRIB) to win public opinion.
Responding to a tweet by CHRI, Swedish Ambassador Helena Sångeland said she was aware of the limited nature of her visit to Evin Prison.
“Clearly limits to what we were shown,” she said.
Envoys from countries including Great Britain, Germany, Japan and Denmark were among the dozens of diplomats who were treated to a reception on Evin Prison’s lawn after the heavily guarded tour.
Civil rights activists Atena Daemi and Golrokh Iraee, currently imprisoned in Evin, pointed out some of the places the ambassadors were prevented from viewing in a joint letter from the prison on July 8.
“Did they give you a tour of Ward 209, Ward 2-A or Ward 241? Did they show you the solitary cells without windows, ventilation or toilets? What about the cells known as the ‘graves?’” asked the political prisoners.
“Did they introduce you to a physician with the alias ‘Shahriari?’” asked the prisoners. “He’s the one who finds out what’s wrong with sick prisoners just by looking at them. He’s the one who never dares to sign his name because he’s afraid one day he will be exposed for his malpractice.”
“When we invite guests to our home, we obviously try to make a beautiful presentation, even if it’s the same place where [thousands of] political prisoners were executed in the 1980s,” added the letter.
An estimated 4,500-5,000 political prisoners who had already been tried and sentenced—mostly members of political opposition groups—were suddenly executed in prisons throughout Iran including Evin during the summer of 1988 without being provided access to due process.
بیانیه‌ای در حمایت از معلم زندانی محسن عمرانی؛ به محکومیت قضایی فعالان صنفی و مدنی معترضیم
تا کنون بیش از ۱۶۰۰ معلم و فعال صنفی بیانیه‌ای را امضا کرده‌اند که در آن با دفاع از حق فعالیت صنفی و تشکل‌یابی مستقل خواستار آزادی محسن عمرانی، معلم زندانی بوشهری شده‌اند.
کانال تلگرام کانون صنفی معلمان با انتشار متن بیانیه و انتشار اسامی ۲۰۰ تن از معلمان امضاکننده، از فعالان صنفی خواسته است که به کمپین دفاع از محسن عمرانی بپیوندند که از سیزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ به دلیل فعالیت‌های صنفی و آموزشی راهی زندان بوشهر شده است.
معلمان امضا کننده ضمن مطالبه آزادی بی قید و شرط آقای عمرانی خواستار به رسمیت شناخته شدن تشکل‌یابی مستقل ورفع نگاه امنیتی از فعالیت‌های صنفی شده‌اند: «ما به عنوان جمعی از معلمان عدالتخواه به محکومیت قضایی فعالان صنفی و مدنی معترضیم. ما باور داریم نگاه امنیتی باید از روی فعالیت‌های صنفی برداشته شود و تشکل‌یابی مستقل به رسمیت شناخته شود و در همین راستا محسن عمرانی بدون قید و شرط آزاد گردد.»
در این بیانیه همچنین از تشکل‌های صنفی معلمان خواسته شده که بدون مصلحت‌اندیشی از حقوق فعالان صنفی و به ویژه معلمان شهرستانی دفاع کنند: «از نظر ما هر معلمی که برای بهبود ساختار آموزشی و وضعیت معیشت معلمان تلاش می‌کند باید مورد حمایت همه‌جانبه تشکل ها و فعالان صنفی قرار گیرد؛ به‌خصوص معلمانی که در شهرستان‌ها از ناحیه حراست‌ها و نهادهای امنیتی مورد تعقیب و آزار و اذیتِ مضاعف قرار می گیرند.»
«زندگی شرافتمندانه برای همه از جمله معلمان و همچنین آموزش باکیفیت و برابر و فارغ از مناسبات پولی» نیز یکی دیگر از مطالباتی است که در بیانیه معلمان بر آن تاکید شده است: «زندانی کردن امثال محسن عمرانی در اراده ما برای پیگیری مطالبات صنفی و آموزشی خللی ایجاد نخواهد کرد و ما بیش از پیش بر یک زندگی شرافتمندانه برای همه از جمله معلمان و همچنین آموزش باکیفیت و برابر و فارغ از مناسبات پولی تاکید داریم و در این مسیر از تمام ظرفیت‌های مدنی و قانونی و برحق خود برای تحقق مطالبات و برداشته شدن نگاه امنیتی از فعالیت صنفی و آزادی معلمان دربند به‌خصوص همکار دربندمان، محسن عمرانی استفاده خواهیم کرد.»
محسن عمرانی، معلم بوشهری ۴۰ ساله، در زمستان ۱۳۹۴ از سوی وزارت اطلاعات بوشهر بازداشت و پس از یک ماه با سپردن وثیقه آزاد شد. دادگاه انقلاب بوشهر در تیر ماه ۱۳۹۵ این معلم بوشهری را به اتهامات « تبلیغ علیه نظام» و «عضویت در گروه های غیرقانونی» به شش سال زندان محکوم کرد.
امیر رئیسیان، یکی از وکلای آقای عمرانی در اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ به کمپین گفت موکلش پس از اعتراض به حکم اولیه در دادگاه تجدیدنظر به دلیل فعالیت های صنفی و کارگری به یک سال زندان و دو سال محرومیت از مشاغل آموزشی محکوم شده و از روز سیزدهم اردیبهشت راهی زندان بوشهر شده است.
امیر رئیسیان به کمپین گفت فعالیت های موکلش «صنفی و مسالمت آمیز و با هدف بهبود وضعیت معیشتی معلمان و کارگران بوده و او در دادگاه نخست به وکیل تعیینی دسترسی نداشته است.
این وکیل دادگستری تاکید کرد موکلش در دادگاه نخست در حالی به عضویت در گروه غیرقانونی محکوم شده که دادگاه در حکم صادره هیچ اشاره‌ای حتی به نام یا مشخصات چنین گروهی نکرده است: « دادگاه نخست موکلم را به اتهام عضویت در گروه غیرقانونی به پنج سال و به اتهام تبلیغ به یک سال محکوم کرد، در حکم هیچ اشاره ای به اسم یا مشخصات گروه غیرقانونی مورد ادعا نشده بود و لذا دادگاه تجدیدنظر پس از اعتراض، ایشان را از عضویت در گروه غیرقانونی تبرئه کرد ولی به اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال زندان و دو سال محرومیت از مشاغل آموزشی محکوم کرد.»
رفع نگاه و برخورد امنیتی نسبت به فعالیت‌های صنفی و محکومیت‌های قضایی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فعالان صنفی و کارگری و از جمله معلمان در ایران است. اسماعیل عبدی، دبیر کل پیشین کانون صنفی معلمان تا کنون دو بار در اعتراض به متهم کردن فعالان صنفی به اتهامات امنیتی و دخالت نهادهای وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه در پرونده فعالان کارگری در زندان اوین دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده است.
بررسی‌های کمپین حقوق بشر درایران نشان می دهد که از سال ۱۳۸۸ تاکنون دهها معلم و یا عضو کانون صنفی معلمان در ایران برای فعالیت‌های صنفی و یا مدنی و سیاسی، زندانی شده‌اند، ۴ تا ۱۵ سال حکم زندان گرفته‌اند و بسیاری از آنها پس از آزادی برای بازگشت به کار حرفه‌ای خود با مشکلات جدی مواجه بوده‌اند.
گزارشی از آخرین وضعیت رضا ملازاده در زندان بوشهر
رضا ملازاده در زندان بوشهر دوره‌ی محکومیت خود را سپری می‌کند، حکم این زندانی سیاسی که پیش تر به اعدام محکوم شده بود با یک درجه کاهش در دادگاه تجدید نظر به حبس ابد تقلیل یافت.
به گزارش از مرکز دموکراسی و حقوق بشر کردستان، رضا ملازاده که ابتدا در دادگاه بدوی به اعدام محکوم شده بود، با کاهش حکم در دادگاه تجدیدنظر به حبس ابد محکوم شده و هم‌اکنون در زندان بوشهر دوره‌ی محکومیت خود را می‌گذراند.
او در شهریورماه سال ۱۳۹۰ به هنگام ورود به شهر پاوه توسط ماموران امنیتی سپاه پاسداران، بدون حکم قضایی بازداشت و از آنجا به یکی از بازداشتگاه‌های سپاه پاسداران در شهر کرمانشاه منتقل گردید.
در آذرماه ۱۳۹۱ در حالی که بیشتر از یک سال از بی‌خبری در مورد وضعیت رضا ملازاده می‌گذشت، احمد ملازاده، پدر رضا چندین بار به اداره‌ی اطلاعات شهر سلماس احضار شد و پس از بازجویی از سوی ماموران امنیتی تهدید شد که در صورت ادامه‌ی پیگیری وضعیت پسرش، عواقب بدی در انتظار او خواهد بود.
این زندانی سیاسی، نهایتا در دی‌ماه ۱۳۹۱ توانست طی یک تماس تلفنی، بازداشتش را به اطلاع خانواده برساند.
رضا ملازاده بعد از طی مراحل بازجویی و دادرسی در سال ۱۳۹۱ به اتهام «محاربه» با استناد به مواد ۲۷۹ تا ۲۸۵ قانون مجازات اسلامی از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شد. در روز ۲۵ دی‌ماه ۱۳۹۱ حکم اعدام او در دیوان عالی کشور به تایید رسید.
بعدها حکم با یک درجه تخفیف به حبس ابد کاهش یافته و به زندان بوشهر منتقل شد.
رضا ملازاده متولد سال ۱۳۶۶ از اهالی روستای آشناک از توابع شهرستان سلماس است.
همبستگی پارسی 