ماه: آوریل 2018
سخنان تکان دهنده کارشناس کانادایی درباره اقتصاد ایران + ویدیو
مایکل واکر (Michael Walker) اقتصاددانِ کانادایی و بنیان‌گذار موسسه فریزر (Fraser Institute) است. این موسسه یکی از اصلی‌ترین اندیشکده‌های جهان در زمینه بررسی درجه آزادی اقتصادی کشورها است. واکر برای حدود پنج دهه در این زمینه، به کشورهای مختلف مشاوره داده است.
این اقتصاددان کانادایی به دعوت اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران به ایران سفر کرده بود. وی در گفتگوی خود با تجارت‌نیوز می‌گوید ایران بزرگترین دولت را در جهان دارد و باید پیش از آنکه دیر شود، از تجربه دیگر کشورها درس بگیرد.
او حضور پر رنگِ دولت در جای اقتصاد ایران را «تحریم داخلیِ» اقتصاد ایران می‌داند و معتقد است اگر جلوی این حضور گرفته نشود، فرار مغزها از ایران شدت خواهد گرفت.
بخش هایی از سخنان مایکل واکر به این شرح است :
ما بسیاری از اوقات صحبت از سرمایه های خارجی و آوردن خارجی ها به داخل می کنیم با این همه ، یکی از مشکلاتی که ایران با آن رو به رو است این است که نه فقط باید پای خارجی ها را به اینجا باز کند ، بلکه باید خود ایرانی ها را هم در این کشور نگه دارد.
ایرانی ها در حال ترک کشورشان هستندو بخش چرایی این موضوع مربوط به این است که آن ها آینده ای در اینجا نمی بینند و این روندی است که باید معکوس شود.
پرسشی که شما باید بپرسید این است که دولت چه کرده که پیش پای بخش خصوصی سنگ انداخته است ؟دولت چه کرده که بهترین و تواناترین مغزهای شما را رانده است؟
چرا نیم میلیون نفر از نابغه هایی که ایران پرورش داده است اکنون در لس آنجلس و ونکوور زندگی می کنند؟
و کارهای مختلف در زمینه «های-تک» انجام می دهند
همین مردی که امروز ریاست «اوبر» را به عهده گرفته یک ایرانی است که پدر او مجبور به ترک کشورش شده بود ، چرا که این کشور میزبان خوبی برای او نبود.
بیشترین کاری که شما می توانید انجام دهید این است که از تامین بهترین شرایط زندگی برای افراد جوان و با استعداد اطمینان حاصل کنید.
اگر به این سمت حرکت کنید ، مانع از خروج جمعیت از کشورتان می شوید.
در ارائه ام نموداری را نمایش دادم که نشان می داد ایران در فرآیند خالی شدن از جمعیت قرار گرفته است
آینده شما در این است که بروید و خیلی ها هم دارند می روند.
مردم می گویند که بر می گردند ، اما نه ، آنها همچنان دارند می روند چرا که آن محیطی را که ما به عنوان مثال در بریتیش کلمبیا یا در کالیفرنیا داریم ، ندارند.
و این درحالی است که شما می توانید این محیط را فراهم کنید و من بر روی این موضوع تمرکز می کنم.
گذشته ایرانی ها نشان می دهد که آنها به شدت باهوش ، ثروتمند و با پشتکار هستند.
وقتی به گذشته نگاه می کنیم ، شما در همه این موارد پیشتاز بوده اید.
شما موفق خواهید بود اگر برای جوانان خود و کار آفرینان خود محیط مناسبی به وجود بیاورید.
نیازی نیست به این افراد پول یا مشوق بدهید بلکه تنها باید به آنها اجازه بدهید کاری را انجام دهند که بهتر از همه آن را بلد هستند.
من 50 سال است که در زمینه مشاوره به دولت ها برای اینکه کارها را چطور پیش ببرند ، فعالیت کرده ام
درس هایی هستند که شما می توانید یاد بگیرید.
شما می توانید نحوه خصوصی سازی را یاد بگیرید.می توانید یاد بگیرید چطور نظام آموزشی خودتان را تغییر بدهید.شما خیلی چیزها را می توانید از تجربه دیگران یاد بگیرید.
سعی نکنید چرخ تغییر سیاست گذاری اقتصادی در کشورتان را از نو اختراع کنید.اطلاعات خوب بسیار زیادی از تجربه سایرین هست که شما می توانید از آنها استفاده کنید.
موضع نامشخص مجمع تشخیص مصلحت درباره بازگشت سپنتا نیکنام به شورای شهر یزد
سپنتا نیکنام عضو منتخب شورای شهر یزد که به دلیل زرتشتی بودن با حکم دیوان عدالت اداری به صورت موقت از کار معلق شد روز ۲۱ فروردین ماه در گفت‌وگو با اعتماد آنلاین گفت حتی اگر حکم تعلیق موقت او لغو شود اما مشکل اقلیت‌ها برای حضور در انتخابات از طریق مجمع تشخیص مصلحت نظام حل نشود به شورای شهر باز نمی‌گردد.
سپنتا نیکنام همزمان با تمام شدن مهلت شش ماه قانونی برای بازگشت به شورای شهر در روز ۲۱ فروردین ماه گفت که هیچ خبری از بازگشتش نشنیده و نمی‌داند بالاخره تکلیفش چیست. با این حال او در ادامه حرف‌هایش گفت: «من اعلام کرده‌ام تا زمانی که فقط مشکل همه اقلیت‌ها حل نشود من به شورا نمی‌روم. بنده در صورتی به شورای یزد می‌روم که قانون اقلیت‌ها را مجمع تایید کند. اگر صرفا قرار است بدون تعیین تکلیف قانون و با لغو حکم دیوان عدالت اداری فقط مشکل شخصی من حل شود و مشکل کل اقلیت‌ها برای دوره‌های بعدی باقی بماند، بنده در جلسات شورا شرکت نمی‌کنم.»
هنوز هیچ خبری از تصمیم مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان نهادی که باید از نظر قانونی وضعیت حذف یا بازگشت سپنتا نیکنام را تعیین کند و وضعیت حضور اقلیت‌های دینی در انتخابات شوراهای شهر را مشخص کند منتشر نشده است در حالی که علی شمخانی رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام چند روز پیش قول بازگشت سپنتا نیکنام را تا تاریخ ۲۲ فروردین ماه داده بود.
غلامعلی سفید رییس شورای شهر یزد روز ۱۶ فروردین ماه پس از تشکیل نخستین نشست شورای شهر یزد در سال جدید گفت به آنها اعلام شده که علی شمخانی رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام موافق لغو حکم دیوان عدالت اداری درباره سپنتا نیکنام و بازگشت او به شورا است. رییس شورای شهر یزد گفته بود آقای شمخانی وعده داده که حکم تعلیق عضویت نیکنام به زودی لغو خواهد شد.
رییس شورای شهر یزد گفته بود: «براساس وعده مجمع تشخیص مصلحت نظام تا ۲،۳ روز آینده حکم دیوان برای تعلیق عضویت نیکنام در شورای شهر یزد لغو میشود و نیکنام تا قبل از ۲۲ فروردین ماه به شورای شهر بازمی‌گردد.» اما شش روز از این خبر گذشته و سپنتا نیکنام روز ۲۱ فررودین ماه اعلام کرد هنوز هیچ خبری به او نرسیده است.
شش روز بعد از این صحبت‌ها غلامعلی سفید، رییس شورای شهر یزد روز ۲۱ فروردین ماه در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین با اظهار اینکه تاکنون هیچ مرجعی پاسخ آنها را نداده و شورای شهر یزد نمی‌داند تکلیف عضو منتخبش چه خواهد بود. گفت «تا مشخص نشدن تکلیف سپنتا نیکنام به هیچ عنوان از عضو علی البدل دعوت نمی‌کند حتی اگر دیوان عدالت اداری حکم سپنتا نیکنام را لغو نکند.»
منظور از عضو علی‌البدل، علی اصغر باقری رقیب سپنتا نیکنام است که پس از برنده شدن آقای نیکنام با استفاده از ابلاغیه احمد جنتی به دیوان عدالت اداری شکایت کرد که یک غیرمسلمان نمی‌تواند عضو شورای شهر شود.
غلامعلی سفید با یادآوری قول شمخانی گفت: «قرار بود آقای شمخانی که ریاست کمیسیون سیاسی مجمع تشخیص مصلحت نظام را برعهده دارد از طریق دیوان عدالت اداری مشکل حضور سپنتا نیکنام را در شورای شهر یزد حل کند اما تا این لحظه که آخرین ساعت‌های پایان مهلت شش ماهه است هیچ مرجعی پاسخگوی ما نبوه است.»
طرح حضور اقلیت‌ها در انتخابات شورای شهر که با پیشنهاد اسفندیار اختیاری نماینده زرتشتیان در مجلس از سوی نمایندگان تهیه شد به شورای نگهبان فرستاده شد اما این شورا آن را تایید نکرد. پس از اختلاف‌نظر میان مجلس و شورای نگهبان این طرح به مجمع تشخیص مسلحت نظام در بهمن ماه ۹۶ ارجاع شد اما این نهاد پس از گذشت دو ماه هنوز پاسخی برای این طرح نداده است. در حال حاضر تنها مرجعی که پس از اختلاف میان نمایندگان مجلس و شورای نگهبان می‌تواند از نظر قانونی وضعیت سپنتا نیکنام و حضور اقلیت‌های مذهبی در انتخابات شوراهای شهر و روستا ایران را تعیین کند، مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
پس از حکم تعلیق موقت سپنتا نیکنام از سوی دیوان عدالت اداری، او در تاریخ ۱۶ مهرماه درخواست مرخصی کرد و روز ۲۲ مهرماه با درخواست مرخصی او موافقت شد. ۲۲ فروردین ماه دقیقا شش ماه از گذشت مرخصی او می‌گذرد. از سوی دیگر بر اساس تبصره ماده هشت قانون شوراهای شهر و روستا ایران که در تاریخ ۲۷ آبان ۸۶ تصویب شده است «هر گاه عضوی به هر دلیلی تا دو ماه در جلسه شورا شرکت نکند تا تعیین تکلیف نهایی که نباید بیش از شش ماه به طول بیانجامد از عضو علی البدل به عنوان جانشین در جلسات دعوت به عمل می‌آید.» اما از آنجا که سپتا نیکنام اجازه و اختیار شرکت در جلسات را نداشته این تبصره منطقا قابل اجرا نیست.
سپنتا نیکنام پس از ماهها سکوت روز ۱۴ فروردین ماه در توییترش نوشت : «روز ۱۶ مهرماه سال گذشته درخواست مرخصی کردم. ۲۲ مهرماه اولین جلسه‌ای از شورای شهر یزد بوده که من در آن حضور نداشتم. چند روز پیشتر تا پایان زمان قانونی شش ماه عدم حضور باقی نمانده. واقعا عزمی برای حل مشکل هست؟ بودن یا نبودن: مساله جیست؟»
کوروش نیکنام نماینده سابق زرتشتیان در مجلس و عمو سپنتا نیکنام به کمپین در تاریخ ۱۷ فروردین ماه گفت او معتقد است می‌خواهند این پرونده «مشمول گذشت زمان و اندک اندک فراموش شود.» او گفته بود: «ما زرتشتیان برای آب و خاک ایران زحمت کشیدیم و انتظار چنین پاسخ‌ها و رفتارهای را نداریم.»
پس از این توییتر مقامات اظهارنظرهای مبنی بر امیدواری به بازگشت او داشتند. محمد صدر دبیر کمیسیون سیاسی مجمع تشخیص مصلحت در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد در تاریخ ۱۵ فروردین ماه گفت «صحبت‌هایی» درباره پرونده آقای نیکنام در کمیسیون سیاسی مجمع تشخیص مصلحت نظام صحبت‌هایی شده و «نتیجه نهایی در جلسه اصلی مجمع تصمیم‌گیری» گرفته میشود.
شهروند ایرانی مقیم سوئد در بازگشت به ایران بازداشت شد
یک منبع مطلع به کمپین حقوق بشر در ایران گفت کامران قادری، شهروند ایرانی مقیم سوئد که فروردین ماه ۱۳۹۶ با شعار «راهپیمایی برای آزادی ایران» و با پرچم شیر و خورشید پیاده از سوئد به سمت ایران حرکت کرد، در اسفند ماه و پس از رسیدن به ایران از سوی وزارت اطلاعات بازداشت شده و در زندان تبریز نگهداری میشود.
منبع مطلع به کمپین گفت کامران قادری پس از بازداشت در شانزدهم اسفند ۱۳۹۶، ابتدا به اداره اطلاعات و سپس به زندان تبریز منتقل شده و دادسرای تبریز او را به تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی و توهین به رهبر و مسئولان جمهوری اسلامی ایران متهم کرده است.
یکی از نزدیکان آقای قادری به کمپین گفت این شهروند ۴۸ ساله ایرانی از ۱۵ سالگی به سوئد مهاجرت کرده و دارای همسر و دو فرزند سوئدی است اما خود برای دریافت تابعیت سوئد اقدامی نکرده است.
کامران قادری اول فروردین ۱۳۹۶ پیاده‌روی‌اش را با پرچم شیر و خورشید با شعارهایی چون راهپیمایی برای آزادی ایران و انتخابات آزاد در ایران آغاز کرد و با گذشتن از ۱۱ کشور ۲۹ بهمن ۱۳۹۶ از مرز ترکیه وارد خاک ایران شد.
به گفته این منبع کامران قادری پس از ورود به خاک ایران در مرزبانی ارومیه دستگیر و پس از چند روز آزاد شده اما مجددا در شانزدهم اسفند ۱۳۹۶ و این بار از سوی وزارت اطلاعات بازداشت شده است: «موقع ورود به خاک ایران به دلیل پرچم شیر و خورشید توسط مرزبانی بازداشت شد و بعد چند روز آزاد شد اما دوباره ظاهرا وزارت اطلاعات متوجه شد و بازداشتش کرد و به زندان تبریز فرستاد، در تماس تلفنی از امکان انتقال به تهران هم گفت ولی فعلا در تبریز است.»
پیش از انقلاب ضد سلطنتی در سال ۱۳۵۷، پرچم ایران منقش به نمادی مرکب از تصاویر شیر و خورشید بود که پس از پیروزی اسلامگرایان و در جمهوری اسلامی این تصویر به نام الله تغییر یافت، بخشی از مخالفان جمهوری اسلامی همچنان از این پرچم به عنوان پرچم ایران یا برای نشان دادن اعتراض استفاده می‌کنند. به گفته منبع مطلع آقای قادری قصد داشت با ادامه سفر پرچم شیر و خورشید را در پاسارگاد و مقبره کوروش، یکی از شاهان باستانی ایران برافرازد.
منبع مطلع به کمپین گفت کامران قادری سفرش را در حساب اینستاگرام و توییترش مرتبا گزارش می‌کرد و علاوه بر آن چند مصاحبه نیز با رسانه‌های مخالف جمهوری اسلامی انجام داده که در بازجویی‌های وزارت اطلاعات به عنوان مدرک اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی استفاده شده است.
«پیاده از سوئد تا ایران با پرچم شیر وخورشید برای آزادی، با درخواست برگزاری انتخابات آزاد» توضیحی است که این معلم در توییترش به عنوان بیوگرافی نوشته است.
علاوه بر کامران قادری ۴۸ ساله مقیم سوئد که در تبریز زندانی است، شهروند دو تابعیتی ایرانی-اتریشی ۵۵ ساله دیگری نیز به همین نام در ایران زندانی است که به اتهام جاسوسی به ۱۰ سال زندان محکوم شذه و در زندان اوین تهران نگهداری میشود.
Iranian Political Prisoner Urges “Contentious People” To Be the Voice of His Imprisoned Wife
Authorities Ignore Golrokh Iraee Ebrahimi’s Life-Endangering Hunger Strike
Imprisoned civil rights activist Arash Sadeghi has urged “all contentious people” to call for the release of his ailing wife, Golrokh Iraee Ebrahimi, who according to informed sources is suffering serious health problems due to a two-month-long hunger strike.
“I call on all awakened, conscientious people to be the voices of Golrokh and Atena’s [Daemi’s] innocence before another tragedy takes place in the aftermath of forced suicides in the prisons,” wrote Sadeghi in an open letter from Rajaee Shahr Prison in Karaj.
“The IRGC and the Judiciary will be directly responsible for anything terrible that happens to them,” added Sadeghi, who has been serving a 19-year prison sentence since June 2016.
A source close to the Iraee family told the Center for Human Rights in Iran (CHRI) on April 9, 2018, that Iraee has lost more than 44 pounds and suffered frequent convulsions since starting her dry hunger strike in February.
“The authorities have not carried out her demand and haven’t even talked to her or visited her to see how she is,” said the source who requested anonymity for fear of reprisals. “Golrokh has told her family that she will not stop her hunger strike until she’s returned to Evin Prison.”
The source added that Iraee was taken to Baqiyatollah Hospital, controlled by the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC), in Tehran on April 4 after losing consciousness and could suffer serious kidney damage from the effects of her hunger strike.
Iraee is protesting being illegally transferred with fellow political prisoner Atena Daemi from Evin Prison in Tehran to Gharchak Prison in Varamin, south of the capital, in January 2018 after an agent of the IRGC tried to beat the women.
The women have argued that their transfer from Evin to Gharchak violates Article 513 of Iran’s Criminal Procedure Regulations, which dictates that convicts should serve their terms in prison facilities in the judicial district where their sentences were issued, or near their city of residence, in this case Tehran.
Gharchak Prison is believed to hold more than 1,000 female prisoners convicted of various crimes including violent offenses. The prison has a notorious reputation for poor sanitation, overcrowding and under-resourced medical staff.
Iraee began serving a six-year prison sentence in October 2016 for the charges of “insulting the sacred” and “propaganda against the state,” primarily for writing an unpublished story about the practice of stoning.
Daemi has been serving a seven-year prison sentence since November 2016 for the charges of meeting the families of political prisoners, criticizing the Islamic Republic of Iran on Facebook and condemning the 1988 mass executions of political prisoners in Iran.
به دنبال اعتراضات مردمی به یک برنامه تلویزیونی: دهها تن در خوزستان بازداشت شدند
کریم دحیمی، فعال سیاسی و حقوق بشر خوزستان به کمپین حقوق بشر در ایران گفت در جریان یک هفته اعتراضات مردمی، حدود دویست نفر در استان خوزستان بازداشت شده‌اند و تجمعات در بعضی موارد به خشونت کشیده شده است.
جمعی از مردم استان خوزستان در جنوب ایران در اعتراض به آنچه توهین صدا و سیما ایران به شهروندان عرب استان خوزستان می‌نامند، از روز هشتم فروردین در شهرهای مختلف تجمع اعتراضی برگزار کرده‌اند. به گفته آقای دحیمی خواسته اولیه معترضان عذرخواهی مسئولان صدا و سیما بوده و پس از سرکوب خشن اعتراضات از سوی پلیس، آزادی معترضان و زندانیان سیاسی نیز به شعارهای این تجمعات افزوده شده است.
کریم دحیمی روز پانزدهم فروردین به کمپین گفت نیروهای انتظامی و اطلاعاتی برای سرکوب اعتراضات و ایجاد جو امنیتی، از استان‌های مجاور به خوزستان منتقل شده‌اند.
یک برنامه سرگرمی تلویزیونی در یکی از قسمت‌هایش نقشه‌ای از قومیت‌های مختلف ایران نشان داده میشود و بر روی آن عروسک‌های کوچکی قومیت‌های مختلف را نشان می‌دهند ولی در قسمت خوزستان، لباس عروسکی که استفاده میشود، به مانند بخش‌های مختلف دیگر ایران لباس محلی آن منطقه نیست. آقای دحیمی به کمپین گفت: «فقط این برنامه تلویزیونی نبود، توهین‌های مختلف و سرکوب‌های مختلف در خوزستان و خشم تلنبار شده نهایتا در اعتراض به یک برنامه تلویزیونی خود را نشان داد، این حذف در نقشه نشان‌دهنده تمایل حکومت ایران به حذف فرهنگی اعراب است، اعتراضات مردم به گرایش عرب‌ستیزانه‌ای در ایدئولوژی حکومت جمهوری اسلامی است که به تبعیض، فقر و محرومیت مردم عرب این منطقه منتهی شده است.»
اعتراضات که از روز هشتم فروردین با تجمع روبروی صداوسیمای خوزستان آغاز شد، در روزهای بعد به سایر شهرهای استان کشیده شد. ویدئوهای منتشر شده در اینترنت، معترضانی را نشان می‌دهند که شعارهایی به زبان فارسی و عربی و پلاکاردهایی به زبان‌های انگلیسی، فارسی و عربی در دست دارند.
کریم دحیمی به کمپین گفت بنا بر شعارها عذرخواهی صدا و سیما و پایان دادن به تبعیض علیه عرب‌ها از مهم‌ترین مطالبات معترضان است. رقص و پایکوبی مردم با لباس بومی عربی، شعارهای دسته جمعی و دخالت پلیس در وید‌ئوها مشهود است و پلیس در نقاطی از گاز اشک آور علیه معترضان استفاده می‌کند.
مقامات صدا و سیما تا کنون واکنشی به اعتراضات نشان نداده‌اند اما محمد زارعان، تهیه کننده برنامه تلویزیون «ببین و بساز» ضمن عذرخواهی از مردم خوزستان گفت این نقشه در طول دوره پخش برنامه تکمیل میشود و قرار بوده عروسکی با لباس عربی از روز نهم فروردین به بعد به این نقشه اضافه شود.
ابوالحسن حسن‌زاده امام جمعه موقت اهواز روز دهم فروردین اشتباه پیش آمده را غیرتعمدی خواند و از مردم خوزستان خواست مراقب آنچه او فتنه و توطئه‌های دشمن نامید باشند.
اعتراض عرب های ایران علیه حکومت مرکزی طی دهه گذشته همواره به اشکال مختلف ادامه داشته و تعداد زیادی از فعالان سیاسی و مدنی به دلیل شرکت در چنین اعتراضاتی بازداشت و زندانی شده‌اند.
Imprisoned Iranian Baluchi Rights Activist Not Heard From Weeks After Sudden Transfer
The family of imprisoned Baluchi civil rights activist Emadeddin Mollazehi has not heard from him since he was moved on March 14, 2018, from Saravan Prison in Sistan and Baluchistan Province in southeastern Iran to an unknown location.
“Emadeddin was unjustly arrested and imprisoned but now that he has been sentenced, why should his family be kept in the dark?” a source close to Mollazehi told the Center for Human Rights in Iran (CHRI) on the condition of anonymity for security reasons.
“He has been missing for 17 days and one official says he was taken to the Intelligence Ministry’s office, another says he has been transferred to a prison in Zahedan [city] but during this time, he has not made a phone call and the Intelligence Ministry has not responded to any inquiries so at least the family could know where and how he is,” added the source.
The source also told CHRI that Mollazehi was being punished by judicial and Intelligence Ministry officials for informing the public about his condition before he went missing.
“The prosecutor came to Saravan prison and in front of 200 inmates told Emadeddin that he would not let him go free even if a release order came from Tehran,” said the source.
“Emadeddin wrote to the judiciary and complained that this was unlawful interference in his case but got no response,” the source added.
The 34-year-old shopkeeper, who was previously imprisoned from 2009 to 2013 on national security charges for his peaceful activities, was arrested by the Intelligence Ministry along with his friend, Yaghoub Jahandideh, in Saravan in late October 2016 and prosecuted based on false confessions extracted under torture according to the source.
After a closed-door trial held in February and March 2017 without the presence of defense attorneys, Mollazehi and Jahandideh were sentenced to 10 years in prison each for the charges of “acting against national security” and “propaganda against the state” by Judge Sadegh Saberi of Branch 1 of the Revolutionary Court in Saravan.
The sentences were later upheld upon appeal.
ادامه بازداشت موقت دراویش زندانی و نامشخص بودن مبنای اتهامات آنها
فرهاد نوری فعال حقوق دراویش به کمپین حقوق بشر در ایران گفت از تاریخ اول اسفند ماه تاکنون، ۳۵۰ درویش در زندان بزرگ تهران، ۱۱ زن درویش در زندان قرچک ورامین و چهار نفر در بازداشتگاه اداره آگاهی شاپور در روندی غیرقانونی در بازداشت به سر می‌برند. به گفته او خانواده‌های این تعداد بازداشت شده بیش از ۴۰ روز است که از وضعیت آنها اطلاعی ندارند و آنهایی که در اداره آگاهی شاپور به سر می‌برند تحت فشار و شکنجه برای اعتراف هستند.
فرهاد نوری درباره وضعیت دراویشی که در اداره آگاهی شاپور نگهداری می‌شوند به کمپین گفت: «ما مدت‌ها پس از بازداشت‌ها متوجه شدیم که هشت نفر از آنها در اداره آگاهی شاپور زیر فشار و شکنجه برای اعتراف هستند. البته ظهر روز ۱۰ فروردین باخبر شدم که خوشبختانه پنج نفر از آنها همین روز به زندان بزرگ تهران منتقل شدند اما سه نفر دیگر هنوز در بازداشتگاه باقی مانده‌اند و به شدت باعث نگرانی خانواده‌هاست..»
به گفته این فعال حقوق دراویش، جواد خمیس‌آبادی، احمد موسوی، نور علی موسوی، میرصادق و مهدی اسکندری روز ۱۰ فروردین ماه پس از مدت‌ها حضور در بازداشتگاه اداره آگاهی شاپور زیر فشار و شکنجه به زندان بزرگ تهران منتقل شدند اما همچنان کیانوش عباس‌زاده، عباس دهقان (مالک اتومبیل سمند) و امیر لباف در اداره شاپور نگهداری می‌شوند.
اتهامات سنگین، فشار برای اعتراف‌گیری‌ها، وضعیت سلامتی و نگهداری بیش از ۳۵۰ درویش بازداشت شده در شامگاه ۳۰ بهمن و اول اسفند ۹۶ به شدت باعث نگرانی است. این نگرانی‌ها در مقابل سکوت مقامات رسمی و رسانه‌های داخلی کشور افزایش یافته است. پیش از این محمد راجی یکی از دراویش بازداشت شده در «اثر ضربات وارده در زمان بازجویی» جان باخت که تاکنون مقامات رسمی هیچ توضیحی درباره مرگ او نداده‌اند.
روز ۱۳ اسفند ماه ماموران نیروی انتظامی به خانواده محمد راجی درویشی که بامداد اول اسفند ماه ۹۶ بازداشت شده بود خبر فوت او را دادند. ماموران به خانواده او گفته بودند که آقای راجی ابتدا به کما رفته و پس از آن درگذشته است. طیبه راجی فرزند محمد راجی پیش از این در گفتگو با کمپین با اظهار اینکه پدرش بر اثر ضربات وارده در حین بازجویی جان باخته است گفته بود: «ما وکیل گرفته‌ایم و پی‌گیری می‌کنیم چون مرگ پدر من به دلیل ضربه‌هایی است که به او وارد کرده‌اند. این جنایت باید روشن شود و تقاضای کالبدشکافی داریم.»
به گفته فرهاد نوری به تمام دراویش بازداشت شده پس از بازداشت دو اتهام تفهیم شده است. طبق برگه‌ای که به همگی آنها داده شده آنها به دو اتهام اولیه «اخلال در نظم عمومی با تظاهر و قدرت‌نمایی و تهدید با سلاح گرم و سرد و تمرد از دستور پلیس و تخریب اموال عمومی و خصوصی» و «اجتماع و تبانی به قصد علیه امنیت ملی» متهم شدند. این فعال حقوق دراویش به کمپین گفت: «براساس برگه اعلام وضعیت این زندانیان آنها به این دو اتهام در همان روز اول بازداشت متهم شده‌اند. یک برگه کپی شده را جلوی همه‌شان گذاشته‌اند و گفته‌اند باید امضا کنند.»
به گفته فرهاد نوری دراویشی که در حین بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به بیمارستان منتقل شدند همگی از بیمارستان مرخص و به زندان بزرگ تهران منتقل شده‌اند: «خوشبختانه بین دراویش بازداشت شده سه پزشک وجود دارد که آنها به کمک پزشک بهداری زندان خودشان را مداوا کرده‌اند. اما متاسفانه وضعیت زنان و آنهایی که در اداره شاپور هستند مناسب نیست.»
اسامی ۱۱ زن زندانی در زندان قرچک عبارتند از: شکوفه یداللهی، سپیده مرادی، مریم فاریسانی، نازیلا نوری، سیما انتصاری، شیما انتصاری، شهناز کیانی، مریم باراکوهی، الهام احمدی، آویشا جلال‌الدین و صدیقه صفابخت.
فرهاد نوری درباره درخواست خانواده ها به کمپین گفت: «بزرگترین مشکلی که بیش از ۴۰ روز است دراویش با آن دست به گریبان هستند، عدم پاسخ سیستم قضایی و سازمان زندان‌ها به خانواده‌های بازداشت شدگان است. هر کدام خانواده‌ها را به آن دیگری پاس می‌دهد. هیچ‌کدام‌شان جواب درستی نمی‌دهند. در این مدت نه تنها زندانیان بلکه خانواده‌هایشان هم تحت شکنجه روحی هستند. در ابتدا برای انها یک ماه بازداشت موقت صادر شد اما با تعطیلات عید بازداشت موقت مجددا تمدید شده است. بسیاری از خانواده ها برای مدت‌ها حتی نمی‌دانستند بچه‌هایشان کجا نگهداری می‌شوند. مثلا خانواده کیانوش عباس‌زاده پس از پیگیری‌های فراوان از دادسرای اوین برگه ملاقات او را در زندان بزرگ تهران می‌گیرند ولی بعد متوجه می‌شوند او اصلا آنجا نیست.»
دراویش گنابادی روز سی‌ام بهمن ۹۶ در اعتراض به محاصره خانه رهبرشان در خیابان هفتم پاسداران تهران تجمع کردند که این تجمع با دخالت نیروی انتظامی و ماموران لباس شخصی به آشوب کشیده شد. براساس فیلم‌های که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، ماموران لباس شخصی و گارد ویژه نیروی انتظامی به تعداد فراوان در خیابان‌های پاسداران با گاز اشک‌‌آور و باتوم به دراویش و حتی مردم معمولی حمله می‌کردند. در این فیلم‌ها حتی صدای شلیک گلوله به کرات شنیده شد و صورت‌های زخمی و آپارتمان‌های تخریب شده‌ای که به دراویش پناه دادند نیز به وضوح مشخص است. تصاویری در اینترنت پخش شده از آپارتمانی که شیشه‌هایش شکسته و حتی بخشی از خانه سرایدار آپارتمان نیز از سوی ماموران تخریب شده و تصاویری از لکه‌های خون که بر روی زمین و دیوار پاشیده شده است.
سردار رحیمی پیش از این در نشست خبری گفته بود در برخورد با اعتراضات دراویش در خیابان پاسداران می‌توانستند از آرپی‌جیاستفاده کنند «اما نخواستیم.» این فرمانده حتی مدعی شد بزرگترین حامی اعتراضات خیابان پاسداران «سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی خارجی بوده‌اند.»
سردار سعید منتظر المهدی، سخنگوی نیروی انتظامی تهران روز اول اسفند گفت در این تجمع ۳۰۰ نفر بازداشت شدند و سه مامور پلیس و دو بسیجی نیز جان خود را از دست دادند.
جعفری دولت‌آبادی دادستان تهران در تاریخ ۱۱ اسفند ماه گفت با دراویش که آنها را«عوامل ناامنی‌های اخیر» خواند «برخورد جدی» خواهد شد.
امامان جمعه سه شهر ایران در خطبه‌های نماز جمعه چهارم اسفند ماه با حملات شدید به دراویش و اتفاقات خیابان هفتم پاسداران در روز سی بهمن ماه را منتسب به فتنه، انحراف، تروریست، جاسوس و وابسته به انگلیس و آمریکا خوانده و خواستار برخورد با آنها شدند. علم الهدی امام جمعه مشهد حتی اعتراض دراویش به محاصره خانه رهبرشان از سوی نیروهای امنیتی را به بازداشت فعالان محیط زیست ارتباط داد و گفت همه اینها کار دشمن است.
وضعیت نگران‌کننده گلرخ ایرایی پس از ۵۷ روز اعتصاب غذا
یک منبع آگاه درباره وضعیت گلرخ ابراهیمی ایرایی فعال مدنی زندانی که از روز ۱۴ بهمن ماه در اعتصاب غذا (تر) به سر می‌برد به کمپین حقوق بشر در ایران گفت وضعیت جسمی او پس از ۵۷ روز اعتصاب غذا و بودن در یک بند شلوغ و پرخطر نگران‌کننده است.
به گفته این منبع «گلرخ تقریبا ۲۰ کیلو وزن کم کرده، فشار خونش پایین است و دچار ضعف شدید است و بهداری زندان سه بار به گلرخ سرم زده است. او به سختی راه می‌رود و حتما کسی باید زیر بغلش را بگیرد.»
همچنین این منبع به کمپین گفت گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دایمی در حال حاضر در بند مادران زندان قرچک به سر می‌برند: «حدود ۲۰ کودک در این بند در کنار مادرانشان هستند، تعدادی هم زن باردار در بند است. زنان با جرم‌های سنگین در بند هستند و تفکیک جرایمی صورت نگرفته است. وضعیت بهداشتی و امنیتی بند هم به شدت وخیم است.»
شامگاه شنبه دهم فروردین ماه کارزاری در توییتر با هشتگ «گلرخ ایرایی را نجات دهید» برای آزادی و رسیدگی پزشکی این زندانی به راه افتاد. مقامات ایران هنوز در مقابل ۵۷ روز اعتصاب غذای یک زندانی واکنشی نشان نداده‌اند.
گلرخ ایرایی سوم بهمن ماه ۹۵ از سوی ماموران ثارالله در زمان خروج از منزلش بازداشت و برای اجرای حکم شش سال حبس به زندان اوین منتقل شد. او همسر آرش صادقی فعال مدنی و زندانی سیاسی است.
خانم ایرایی به دلیل به دلیل یک «داستان» منتشر نشده که ماموران حین بازرسی خانه و بازداشت همسرش آرش صادقی در خانه آنها پیدا کردند به «توهین به مقدسات و تبلیغ عله نظام» متهم و به شش سال زندان محکوم شد.
او برای اولین بار در تاریخ سه آبان ۹۵ برای اجرای حکم بازداشت شد. آرش صادقی همسر او از همان روز در زندان در اعتراض به حکم همسرش و انتقال او به زندان دست به اعتصاب غذا زد. اعتصاب غذای طولانی مدت آرش صادقی که به وخامت حالش اجامید در نهایت دادستای تهران را وادشت تا روز سه شنبه ۱۴ دی ماه ۹۵ خانم ایرایی را با قرار وثیقیه ۵۰۰ میلیون تومانی از بند زنان زندان اوین به مرخصی اعزام کند. اما او مجددا در تاریخ سوم بهمن ماه همان سال بازداشت شد.
خانم ایرایی به همراه آتنا دایمی که در بند زنان زندان اوین بودند روز چهارم بهمن ماه ۹۶ بدون دلیل مشخصی توسط ماموران از این بند به زندان قرچک ورامین منتقل شدند. این انتقال در حالی صورت گرفته که حتی آنها امکان برداشتن وسایل شخصی خود را در بند نداشتند.
این دو زن زندانی از تاریخ ۱۴ بهمن ماه در اعتراض به انتقال غیرقانونی‌شان به زندان دیگر بازنگرداندن آنها به زندان اوین دست به اعتصاب غذا تر زدند. اتنا دایمی روز ۲۶ بهمن ماه به اعتصاب خود پایان داد اما گلرخ ایرایی همچنان در اعتصاب غذاست.
بی‌حسی سمت راست صورت آتنا دائمی
مادر آتنا دائمی، فعال حقوق مدنی که با حکم هفت سال زندان مواجه است و او نیز از تاریخ چهارم بهمن ماه به همراه گلرخ ایرایی در زندان قرچک ورامین به سر می‌برد به کمپین درباره وضعیت فرزندش گفت: «سمت راست صورت او بی‌حس شده، آتنا به من در ملاقات حضوری‌مان در تاریخ چهارشنبه هفته گذشته گفت سمت راست صورتش را حس نمی‌کند، حتی موهایش اگر کشیده شود را حس نمی‌کند. دکتر بهداری زندان به او گفته احتمالا در زمان درگیری که با خانم‌های دیگر زندانی پیش آمده سر او به جایی خورده و یا به دلیل شدت عصبانیت و افسردگی این اتفاق برای او افتاده است. پزشک بهداری به او یک دارو داده که آتنا می‌گفت سرگیجه‌آور بوده و بعد از چند روز دیگر از آن دارو استفاده نکرده است. من به شدت نگران دخترم هستم و نمی‌دانیم باید چه کنیم.»
معصومه نعمتی درباره دعوا و کتک خوردن آتنا در بند گفت: «تا تاریخ ۲۱ اسفند ماه آتنا و گلرخ هر دو در بند سه قرنطینه زندان قرچک بودند. در روز ۲۱ اسفند ماه، همان روزی که تعدادی از زنان هم برای شرکت در برنامه هشت مارس دستگیر شده بودند، چند زن با حکم اعدام به دلیل قتل به دلایل نامشخص از بند خودشان وارد قرنطینه شده‌اند، بعد سر آتنا و گلرخ داد زده‌اند که چرا به رهبر توهین کرده‌اند. انها گفته‌اند ما می‌دانیم در پرونده شما توهین به رهبری است و گلرخ و آتنا را کتک زده‌اند. البته زنانی که برای هشت مارس دستگیر شده بودند جلوی آنها را می‌گیرند، درگیری بالا می‌گیرد و بالاخره گارد ویژه وارد بند میشود. از آن روز آتنا و گلرخ به بند مادران زندان قرچک منتقل شدند.»
خانم نعمتی در ادامه گفت: «آتنا می‌گوید از ترس این زن‌ها دیگر کمتر از بند برای هواخوری و حتی خرید غذا از فروشگاه زندان بیرون می‌روند. ما دستمان به جای بند نیست.»
آتنا دائمی، فعال مدنی متولد ۱۳۶۷ خورشیدی در تاریخ ۲۹ مهرماه ۱۳۹۳ توسط سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد و در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ در دادگاهی به ریاست قاضی مقیسه، قاضی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، توهین به رهبری، توهین به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی و اختفای ادله جرم» به ۱۴ سال زندان محکوم شد که بر اساس قانون جدید مجازات اسلامی هفت سال آن قابل اجرا است. مصادیق اتهاماتی که آتنا به خاطر آن به زندان محکوم شده شامل «انتشار پست‌هایی در فیس‌بوک در انتقاد از اعدام‌ها، دیوارنگاری در نقد اعدام، حضور در آرامگاه کشته‌شدگان انتخابات سال ۱۳۸۸ و اطلاع‌رسانی درباره زندانیان سیاسی» بود. او در تاریخ ششم آذر ماه ۹۵ با یورش ماموران به منزلش برای اجرای حکم به زندان اوین و بعدا به زندان قرچک منتقل شد. او تا کنون بارها در اعتراض به رفتارهای غیرقانونی ماموران سپاه پاسداران و قوه قضائیه با او و خانواده‌اش دست به اعتصاب غذا زده است.
Forty three People Charged in Iran’s Kermanshah Province For Protesting Against the State
منتشرشده در به‌روزرسانی شده در
Forty-three people have been charged for protesting against the government in Kermanshah, the capital of Kermanshah Province in western Iran, in early January 2018.
The province’s Chief Prosecutor Mohammad Hossein Sadeghi told reporters on March 28 that many of the protesters had acted “emotionally” and under the influence of social media when they expressed frustration with the country’s economic problems.
Those who were arrested “broke the norms,” added Sagehi, indirectly referencing those who shouted slogans against the government and destroyed public property.
“The lack of sufficient progress should not become an excuse for some to undermine security by rioting and creating chaos,” he said.
At least 30 people were killed and more than 4000 arrested during the week-long, nationwide protests that began in the northeastern Iranian city of Mashhad on December 28, 2018.
On January 9, Supreme Leader Ali Khamenei blamed the demonstrations on foreign enemies while urging the authorities to assess whether detained protesters were enemies of the state or ignorant people in need of guidance.
“We should talk and enlighten students and others who entered the fray for emotional reasons,” said the ayatollah during a speech in the city of Qom. “But those who acted as pawns for hypocrites and killed people should be dealt with differently.”
The announcement of the charges in Kermanshah comes on the heels of the news on March 1 that cases had been opened against 41 Tehran University students for allegedly participating in protests in the capital city in early January.
“What we can do in terms of helping these students with their problem is to have talks with our dear colleagues in the judiciary so that they may treat them with the highest degree of Islamic mercy and that’s what’s being done right now,” said the university’s Deputy Chancellor for Cultural Affairs Majid Sarsangi.
In January 2018, the Center for Human Rights in Iran (CHRI) published an in-depth report on the attempts by Iranian state forces to repress the protests by blocking access to social media throughout the country.
“During the unrest that swept through Iran on the eve of 2018, the authorities implemented major disruptions to internet access through slowdowns and the blocking of circumvention tools, blocked the Instagram social media platform and the Telegram messaging app heavily used by the protesters to mobilize the street protests, and briefly cut off Iranians’ access to the global internet on December 30, 2017, demonstrating a new level of technical sophistication,” said CHRI in its report.
همبستگی پارسی 